Przeważnie alkohole te, traktowane są toż samo, a dokładniej rzecz ujmując, Tennessee whiskey wciągana jest w poczet bourbon'ów. Jest to do pewnego stopnia zrozumiałe, gdyż zarówno paleta aromatów oferowanych przez powyższe whiskey, jak i sposób ich produkcji są do siebie niezwykle zbliżone, by nie rzec, iż prawie identyczne.
Nie będziemy jednak analizować smaków poszczególnych typów amerykańskich whiskey, gdyż nie na tej podstawie klasyfikuje się alkohole, a skupimy się na sposobach produkcji, konkretniej na jednej, jedynej różnicy, która czyni, iż trunek nie jest bourbon'em, a Tennessee whiskey - abstrachujemu tu rzecz jasna od miejsca produkcji omawianych alkoholi.
Przechodząc do konkretu - zarówno receptura, jak i metody produkcji zacierów nie różnią się niczym w gorzelniach Tennessee i Kentucky. Również przepisy dotyczące maturacji (starzenia, przechowywania) zacierów mają zastosowanie dla obydwu rodzajów whiskey. Jedyna, aczkolwiek zasadnicza różnica w procesie produkcji owych destylatów, to tzw. proces charcoal mellowing. Przepisy państwowe wymagają od producentów Tennessee whiskey, filtrowania świeżych destylatów, jaszcze przed etapem maturacji, przez trzymetrową warstwę klonowego węgla drzewnego. Autorstwo tej metody, mającej nadawać whiskey delikatniejszy i subtelniejszy charakter, przypisuje się Alfredowi Easton'owi, który miał zastosować ja po raz pierwszy w 1825 roku, jednak istnieją zapisy o wcześniejszym
jej wykorzystaniu.
Ciekawostką jest fakt, iż prawodawstwo USA nie zakazuje wykorzystania owej metody przy produkcji Bourbon whiskey. Eksperymenty z jej wykorzystaniem przy produkcji bourbon'ów prowadzi obecnie Jim Beam, największy producent American whiskey.
(fot. www.pokertexas.pl - najpopularniejsza Tennessee whiskey na Świecie)
(fot. www.blogcdn.com - butelka z destylarni George Dickel, drugiego spośród dwóch producentów Tennessee whiskey)
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz